ΕΝΤΕΚΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πτυχή του Χένρι Τζέιμς, ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 19ου αιώνα, αυτήν του διηγηματογράφου μας παρουσιάζει η παρούσα έκδοση. Έντεκα διηγήματα, μερικά από τα οποία αρκετά μακροσκελή, καθώς και ένας αποχαιρετισμός (τα τελευταία κείμενα που υπαγόρευσε στην πιστή του γραμματέα, ενόσω ο Τζέιμς ήταν κάτακοιτος, μετά από σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο που θα αποδεικνυόταν μοιραίο) συνθέτουν αυτή την ανθολογία, που συμπληρώνεται με κατατοπιστικές εισαγωγές στα περιεχόμενα έργα και εκτενείς σημειώσεις. 

Ο Χένρι Τζέιμς σταδιακά μεταβαίνει από ένα διαυγές, περιγραφικό, "ρεαλιστικό" ύφος σε ένα πιο σκοτεινό και περίτεχνο καθώς καθιστά ολοένα και πιο σαφές ότι η γλώσσα, γι' αυτόν, δεν είναι αποκλειστικά μέσο επικοινωνίας, αλλά μια επικράτεια αναπαραστάσεων και πυκνών σημασιοδοτήσεων και η λογοτεχνία δεν είναι ένα απόθεμα πληροφοριών που παρέχονται σε μια απολύτως προβλεπτή ακολουθία και καλούν σε παθητική ή υποτελή ανάγνωση, αλλά ένας τόπος διαδραστικής ερμηνείας και κριτικής πρόσληψης. (Από την εισαγωγή της Κατερίνας Σχινά)

O Χένρι Τζέιμς χρησιμοποιεί τις λέξεις ως ποιητής έστω κι αν γράφει πρόζα. Στις σχοινοτενείς του προτάσεις οι λέξεις είναι επιλεγμένες με προσοχή και η περίτεχνη τελειότητα του ύφους του κατορθώνει να δημιουργεί την υπαινικτική αίσθηση πως υπάρχει κάτι σημαντικό που δεν έχει ακόμα ειπωθεί, συλλαμβάνοντας αυτό που πάντα επιχειρούσε να αποδώσει σε όλο του το έργο: "το ύφος της ίδιας της ζωής". [...] H επιλογή, μετάφραση, εισαγωγή καθώς και ο σχολιασμός του εν λόγω τόμου είναι αποτέλεσμα μόχθου, αγάπης, αφοσίωσης και επιμονής καθώς η όποια απόπειρα μεταφοράς του μεγάλου συγγραφέα σε άλλη γλώσσα αποτελεί έναν άθλο - το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τον διαβάσουμε. (Αργυρώ Μαντόγλου, bookpress.gr, 18/5/2017)