ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Όταν απολύεται από το πανεπιστημιακό του πόστο σε μια πόλη του βρετανικού Βορρά, ο Σαμ εγκαταλείπει τα πάντα για να γράψει μια αλληγορία για τη νέα τάξη πραγμάτων που τόσο εύκολα τον απέβαλε. Η Ελληνίδα γυναίκα του, η Νεφέλη, μετακομίζει σε μικρότερο σπίτι με τον δεκάχρονο γιο τους, ένα σιωπηλό αγόρι που μοιάζει να έχει αρκεστεί στο ψέμα που του είπαν, ότι οι αλλαγές αυτές στη ζωή τους έχουν χαρακτήρα εντελώς προσωρινό. Ενώ οι αποστάσεις ανάμεσα στο παιδί και στη μητέρα μεγαλώνουν, θα πλησιάσουν για άλλους λόγους ο καθένας την καινούρια γειτόνισσα, μια όχι πια νέα γυναίκα που δηλώνει "συλλέκτρια νεφών" και ξέρει να διαβάζει το πρόσωπο του ουρανού και τα σημεία των καιρών. Έτσι θα φτάσει στα χέρια της Νεφέλης ένα χειρόγραφο που άφησε πίσω του ο πατέρας της Αγγλίδας: οι αναμνήσεις του από την άνοιξη του '41, όταν, δεκαεννιάχρονος στρατιώτης, στάλθηκε με τον βρετανικό στρατό να πολεμήσει στην Κρήτη.
Πως θα διασταυρωθεί η αλληγορία που ολοκληρώνει τελικά ο Σαμ με την ανέκδοτη μαρτυρία του εκλιπόντος χρονικογράφου;
Χωρούν σε μια στιγμή να συμβιώσουν αθωότητα και γνώση, αλήθεια και παραμυθία;
Πως μεταλλάσσεται η ιστορία που έχει έτοιμη ο καθένας, όταν τους βρίσκει αυτή η στιγμή; 

Πρόκειται για ένα καλώς συγκερασμένο, πολυεπίπεδο μυθιστόρημα, όπου η εξ αντικειμένου πραγματικότητα και η συγγραφική φαντασίωση αλληλοϋποστηρίζονται, δρουν ως επί το πλείστον παραπληρωματικά και εναλλάσσονται κατά σύστημα ρυθμικά, προκειμένου ν΄ αναπτυχθεί το πρωταρχικό κειμενικό σχέδιο.
Η ψυχογραφία των κυρίων προσώπων είναι πλήρης, οι δε εναλλαγές των χρόνων τελούνται κατά κανόνα ανεπαισθήτως, γεγονός που συμβάλλει αποφασιστικά στην πληρέστερη, αλλά και ανεμπόδιστη πρόσληψη των μηνυμάτων. Κι αυτό είναι ασφαλώς το κυριότερο των αισθητικώς ζητουμένων. Η όλη σκηνοθεσία των διαδοχικών τόπων είναι σαφώς και εντέχνως εναρμονισμένη με τα όσα ακριβώς, αιτιολογημένα ή μη, διαδραματίζονται ένδον, στο μέσα δηλαδή κόσμο των πρωταγωνιστών. Έτσι, τα υποκείμενα της αφηγηματικής ανέλιξης και οι δείκτες των τοπίων συνομιλούν υποδορίως από σελίδα σε σελίδα. (Από κείμενο του Γιώργου Βέη στην BookPress.gr, 9/5/2013)