ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΤΡΟΠΗΣ - ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ, ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ...

Τα τελευταία πενήντα, εξήντα ή έστω εκατό χρόνια και σε ένα μικρό μόνο τμήμα του αμαρτωλού πλανήτη μας -αυτό που εμείς σήμερα αυτάρεσκα ονομάζουμε δυτικό κόσμο- οι γυναίκες άρχισαν για πρώτη φορά να ζουν όλο και πιο ανθρώπινα. Για αιώνες και χιλιετίες, σε όλη τη μέχρι τότε ιστορία τους και σε όλα τα πλάτη και μήκη της υφηλίου, οι γυναίκες, δηλαδή ο μισός πληθυσμός της Γης και παρά τις ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, ζούσαν σαν "χρηστικά αντικείμενα" και η ζωή τους έμοιαζε με αυτή των κατοικίδιων ζώων. Όλοι οι απίστευτα απάνθρωποι καταναγκασμοί που είχαν επιβληθεί "θεσμικά" στις γυναίκες ήταν λεπτομερώς σχεδιασμένοι: από τους άνδρες πρώτα και από τους νόμους έπειτα, τους οποίους βεβαίως θεσμοθετούσαν αποκλειστικά και μόνον οι άνδρες. Την ίδια στιγμή το φρικτό αυτό καθεστώς ήταν όχι μόνο αποδεκτό αλλά και "ευλογημένο" από τις Εκκλησίες και τον κλήρο, που πάντοτε σκέφτονταν, σχεδίαζαν και δρούσαν σε πλήρη σύμπνοια με τους άνδρες. Τι συνέβη όμως και κάποια στιγμή, στο μικρό έστω κομμάτι του πλανήτη όπου έτυχε να ζούμε, ανατράπηκαν όλα αυτά τα φοβερά; Και για ποιους λόγους άραγε όλα αυτά επιζούν ακόμη σε ένα μεγάλο τμήμα του σύγχρονου κόσμου μας;

Ο Γιώργος Παμπούκης, ο οποίος είναι καλός αφηγητής, μας ξεναγεί στην ιστορία των θρησκειών. Μας θυμίζει πώς ο Μωάμεθ και ο Ιησούς προσπάθησαν να προστατέψουν σε έναν βαθμό τη γυναίκα, για να λησμονηθούν οι οδηγίες τους από τους μετέπειτα "ιερούς" απολογητές τους, οι οποίοι ως σήμερα κηρύττουν ασφυκτικούς κανόνες συμπεριφοράς γι' αυτές. Αλλά και στις μη μονοθεϊστικές θρησκείες ή στις ανατολικές (βουδισμός, κομφουκιανισμός, ινδουισμός) η θέση των γυναικών υπήρξε υποδεέστερη του άνδρα.
Ο συγγραφέας παραθέτει τις κατακτήσεις των γυναικών στη σύγχρονη εποχή, το φεμινιστικό κίνημα, τις δημοκρατικές εξελίξεις στον δυτικό κόσμο, διατυπώνοντας παράλληλα απορίες για το αν αυτός έχει το ηθικό δικαίωμα να κλείνει τα μάτια μπροστά στις φοβερές αγριότητες που διαπράττονται σε βάρος γυναικών στα 4/5 του υπόλοιπου κόσμου. (ΓΙΑΝΝΗΣ Ν. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ, Το Βήμα, 22/4/2012)