ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

Η πιο κρίσιμη περίοδο για την Επανάσταση, και που δεν είναι αρκετά γνωστή, αρχίζει τον Απρίλη του 1826 με το πέσιμο του Μεσολογγιού. Αν και όλοι το περίμεναν, κατάπληξη και φόβος απλώθηκε παντού. Συνεδρίαζεν η Γ' Εθνική Συνέλευση, στην Τροιζήνα, όταν έφτασε το φοβερό άγγελμα. Νεκρική σιγή απλώθηκε πάνω από μισήν ώρα. Ούτε άχνα δεν ακουόταν και όλοι τους με σκυμένα τα κεφάλια. Η αναπνοή είχε κοπεί και η φωνή είχε νεκρωθεί. Κανείς δεν τόλμησε ν' ανοίξει το στόμα και να φανερώσει το φόβο του και τους πικρούς διαλογισμούς του. Μόνο "εμέτρα καθένας μας -λέει ο Κολοκοτρώνης- με τον νουν του τον αφανισμόν μας. Μέσα σ' αυτή τη θανάσιμη σιγή, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουν και χωρίς κανένας να έχει διάθεση σε τέτοιες στιγμές να την αντιπολιτευτεί και να την κλονίσει, έπεφτε μόνη της η ανίσχυρη Κυβέρνηση Κουντουριώτη.