ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΟΡΘΡΟΣ - ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΗΚΩΜΟΥ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Μέσ' στην καρδιά του χειμώνα τρυπώνουν πάντα λίγες μέρες καλοκαιρινές, έτσι καθώς στον πόνο βρίσκει πάντοτε τρόπο να γλιστρήσει μια κάποια ελάχιστη χαρά. Έτσι καθώς γίνηκε και τότε, στο δωδεκάμερο του 1821 προς τα 22, από του Χριστού ανήμερα ως του Άη Γιαννιού και τα Φώτα.
Πρώτη του χρόνου, πρώτη του μηνός και πρώτη της βδομάδας. Μόλις που ξεμύτισε ο ήλιος από τα ψηλώματα που κρύβουνε τη θάλασσα και χρυσώθηκεν ο κόσμος όλος.
Ως και το ασήμι της ελιάς φάνταξε μαλαμοκαπνισμένο, ως και τα βράχια τα σταχτιά. Μα εκεί που χαίρεται ο ήλιος στ' αληθινά, είναι μέσα στις πορτοκαλιές, που σήμερα είναι, βαριά φορτωμένες τον καρπό τους και λάμπουνε φουντωμένες.