ΠΥΛΗ ΕΙΣΟΔΟΥ

Μονόλογος παιχνίδι, στασίδι, αποκούμπι μιας γυναίκας στον προθάλαμο του γήρατος.
Ξυπνάει και είναι νέα. Ξυπνάει και είναι γριά.
Ανάλογα με τη διάθεσή της. Με τον ύπνο που έχει κάνει.
Στην Αθήνα του σήμερα, όπως τη ζει, όπως την έζησε, όσο την έζησε. Με τα δικά της πρόσωπα. Τη δική της φωνή. Τη δική της ορθοστασία.
Πύλη εισόδου: Στο αχανές του κυβερνοχώρου.
Το πέρασμα από τη μια στην άλλη όψη.
Από το εδώ στο εκεί.
Ανέμελα, αθόρυβα, φασματικά, εις το διηνεκές.
Αλόγιστα προς τα ρηχά, τα λασπερά, τα άπατα της μέρας που έφυγε.
Από το εδώ στο εκεί.
Συρτά, αμίλητα, προς τη μοναδική βεβαιότητα.