ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΛΩΡΑΣ- Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

Ο γιατρός Φίλιπ Γουάιλντ, άντρας με ευφυΐα, πνεύμα, περιουσία και πελώριο όγκο, είναι συνηθισμένος να υπομένει απανωτές ταπεινώσεις από τη σύζυγό του - τη νεαρή, λιγνή και ελαφρών ηθών Φλώρα. Στο μυθιστόρημα που έγραψε κάποιος από τους εραστές της και το έδωσε στον γιατρό, ένα "εξοργιστικό αριστούργημα" που καταγράφει τις απιστίες της, εμφανίζεται ως "Η Λώρα μου". Εξευτελισμένος, ο Γουάιλντ εξακολουθεί να βρίσκει χαρά στη ζωή παραδιδόμενος στην αυτοεξόντωση, ξεκινώντας από την αφαίρεση των δαχτύλων των ποδιών του.
Ο Ναμπόκοφ, επειδή προαισθανόταν ότι δε θα κατόρθωνε να ολοκληρώσει "Το πρωτότυπο της Λώρας", άφησε ρητή εντολή να κάψουν το χειρόγραφο μετά τον θάνατό του. Επί τριάντα χρόνια η γυναίκα του και αργότερα ο γιος του, ο Ντμίτρι, συζητούσαν αν θα έπρεπε να σεβαστούν την επιθυμία του συγγραφέα. Αυτό το μυθιστόρημα -που παραλίγο να καταστραφεί- παρουσιάζεται τώρα για πρώτη φορά και συνοδεύεται από μια εισαγωγή του Ντμίτρι Ναμπόκοφ που αφορά το τελευταίο σπουδαίο βιβλίο του πατέρα του και τη δύσκολη απόφασή του να το εκδώσει. 

[...] Ό,τι έχουμε στα χέρια μας είναι το προσχέδιο και χρειάζεται αρκετή δόση φαντασίας για να συνθέσει κανείς μια ιστορία αν όχι με αρχή, μέση και τέλος, τουλάχιστον με διακριτό άξονα ο οποίος να μας λέει τι προηγείται και τι έπεται, ποιος είναι ποιος και τι ρόλο παίζουν τα πρόσωπα της αφήγησης κυρίως οι δευτερεύοντες χαρακτήρες που τώρα δεν είναι καν σκιές.
Το βιβλίο εν τούτοις παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον για όσους θέλουν να μπουν στα μυστικά της τεχνικής του Ναμπόκοφ, ο οποίος συνήθιζε να γράφει τα προσχέδια των βιβλίων του σε καρτέλες, στη συνέχεια να τις δίνει να δακτυλογραφηθούν και κατόπιν να προχωρεί στην ανάπτυξη των κεφαλαίων σε διαδοχικές φάσεις. Το γράψιμο δηλαδή για τον ίδιο δεν ήταν παρά μια συνεχής επεξεργασία που γεννούσε την αφηγηματική ροή και από την επεξεργασία αυτή προέκυπτε το αμίμητο ύφος και η τεχνική του. Ψήγματα αυτού του λαμπρού ύφους υπάρχουν και εδώ. Αλλά εφόσον το μυθιστόρημα σχεδιάστηκε και δεν ολοκληρώθηκε, οι θαυμαστές του Ναμπόκοφ έχουν μόνο μία επιλογή: να ανακατέψουν την τράπουλα (δηλαδή τις καρτέλες του συγγραφέα) κατά το δοκούν. (ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΤΗΣ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 26/9/2010)