ΤΕΧΝΗΤΕΣ ΑΝΑΠΝΟΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΕΖΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ (2003-2010)

"Γράφοντας ανακαλύπτουμε τι θέλει να ειπωθεί."

Δεκατέσσερα διηγήματα και μία νουβέλα. Μία εύθραυστη, κρυστάλλινη μινιατούρα και δεκατέσσερα κομψά μικροτεχνήματα. Κείμενα αυτάρκη και σφαιρικά, που συγκροτούν ένα τυφλό και απρόβλεπτο στις ατραπούς του αφηγηματικό σύμπαν. Όλα τους μειδιούν με μελαγχολία, φλερτάρουν με το υπερβατικό, ερωτοτροπούν με το παράλογο, ναρκοθετούν τον ρεαλισμό, ζηλεύουν τον κινηματογράφο. Κάπου μια παρωδία αστυνομικού διηγήματος, αλλού μια χαρμόσυνη ιστορία μυστηρίου ή ένα σπάραγμα ενός ατέλειωτου συρταρωτού μυθιστορήματος...
Δεξιοτέχνης της μικρής φόρμας, ο Κυριακίδης χειροτεχνεί, πάντα με προσεκτικά επιλεγμένα ηχοχρώματα, σύνθετα και απαιτητικά κείμενα, γεμάτα θραύσματα και κενά, όπου τίποτα δεν περισσεύει και όλα είναι σημαντικά. 

Ο Αχιλλέας Κυριακίδης οδηγεί τον αναγνώστη του μέχρι τα όρια της κατανόησης. Ποτέ δεν τα ξεπερνά δίνοντας έτοιμες απαντήσεις και λύσεις. Έχοντας εξαντλήσει τις ιστορίες του στα όρια της σύντομης αφήγησης, τις παραδίδει στον αναγνώστη του, που αντιμέτωπος πλέον μ' αυτές και τις δυνάμει πολλαπλές εκδοχές τους καλείται να τις συνεχίσει και να τις ολοκληρώσει. Οι ήρωες μπερδεμένοι μέσα στον χρόνο και ο αναγνώστης μέσα στην ιστορία που τους αφορά, ελεύθερος να αποφασίσει τι θα κάνει μαζί τους, με πρώτο βήμα την απολύτως προσωπική πρόσληψη. Ίσως αυτό να είναι και το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της γραφής του. Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας αυτά τα μικρά πεζά κάθε φορά επαληθεύεται η ουσία της λογοτεχνίας. Για διάλογο πρόκειται, για αλληλεξάρτηση του γράφοντος με τον αποδέκτη του, για τον εξαιρετικό κίνδυνο που εμπεριέχεται σε κάθε ανάγνωσμα, για την έμπνευση από τη μια και την επεξεργασμένη αποδοχή από την άλλη. Αλληλεξάρτηση και αιφνιδιαστική ταύτιση ή ανατροπή. Όλα ανοιχτά. (Διώνη Δημητριάδου, bookpress.gr, 30/6/2017)